Αθήνα, 28 Φεβρουαρίου 2015
«Αυτό που μας χρειάζεται, είναι ένα νέο κόμμα, μία νέα σχέση, μία νέα εμπιστοσύνη»
«Να τοποθετηθούμε με πολιτική δημιουργικότητα και καινοτομία απέναντι στις νέες συνθήκες. Να προσπεράσουμε καθετί που τροφοδοτεί την πολιτική στασιμότητα, την εγκατάσταση στο παρελθόν και την εσωστρέφεια. Ή ερχόμαστε στην κοινωνία με νέο τρόπο και νέο πνεύμα ή δεν έχουμε πια λόγο ύπαρξης.»
Στη σημερινή του τοποθέτηση κατά τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ, ο Βουλευτής Αρκαδίας του ΠΑΣΟΚ Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος τόνισε ότι η «ανάγκη ενός νέου πολιτικού περιεχομένου και μιας νέας ταυτότητας, με καθαρό πολιτικό προσανατολισμό, μας υποχρεώνει να μην μείνουμε μόνο στη συζήτηση για το παρελθόν αλλά να την προσπεράσουμε δημιουργικά».
Επιπλέον, ο κ.Κωνσταντινόπουλος άσκησε δριμεία κριτική στην κυβέρνηση, κατηγορώντας την για λαϊκισμό. «Κρατούσαν επτασφράγιστο μυστικό την συνταγή της επιτυχίας για αργότερα και τώρα μούχλιασε μάλλον και δεν μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν. Και τώρα, η επιλογή του Π.Παυλόπουλου ως νέου Προέδρου της Δημοκρατίας έχει μέσα της έναν εναγκαλισμό με πρόσωπα, πρακτικές και παραστάσεις του παρελθόντος που οδήγησαν τη χώρα στο μνημόνιο», ανέφερε χαρακτηριστικά, δηλώνοντας πως «Εμείς όμως δεν τροφοδοτούμαστε από το ρεβανσισμό. Δε μας αρκεί να περιμένουμε στη γωνία περιμένοντας να δικαιωθούμε. Για μας, η δικαίωση περνά από τη συνέχεια και την υπέρβαση».
Αναφερόμενος στο ρόλο του ΠΑΣΟΚ εφεξής, ο Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ δήλωσε πως «Όσο η Νέα Δημοκρατία θα περιορίζεται στο ρόλο που είχε επιφυλάξει για τον εαυτό της και μέχρι το 2012, δικό μας χρέος είναι να χτίζουμε, πρόταση-πρόταση, βήμα-βήμα, το σχέδιο μας για τη χώρα.». Έθεσε δε τις βασικές παραμέτρους αυτού του σχεδίου: το δρόμο για ένα άλλο κράτος, την απασχόληση μέσα από την καινοτομία, ένα νέο ασφαλιστικό σύστημα. Τέλος, για το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, ο κ.Κωνσταντινόπουλος είπε πως «Το ζήτημα της ανασυγκρότησής μας είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για τον πολιτικό μας χώρο. Ή σχεδιάζουμε με αρχιτεκτονική έμπνευση το νέο ή ασφυκτιούμε στο παλαιό και κλειστό οικοδόμημα. Δεν μας αρκεί να ανοίξουμε τα παράθυρα. Μας χρειάζεται ένα νέο θεμέλιο άρα ένα νέο πολιτικό οικοδόμημα.Μας χρειάζεται ένα κόμμα δημιουργικό και καινοτόμο. Ας εργαστούμε λοιπόν για το νέο πολιτικό σχέδιο και τη νέα θεμελίωση.»
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ Η ΟΜΙΛΙΑ :
Φίλες και φίλοι,
Βρισκόμαστε σήμερα σε ένα κρίσιμο σημείο.
Δεν είναι σημείο καμπής.
Δεν είναι σημείο απολογισμού.
Θα έλεγα, δεν είναι καν σημείο αφετηρίας.
Δεν είναι σημείο νέας αρχής.
Είναι όλα αυτά μαζί, αλλά είναι όμως και κάτι διαφορετικό και κάτι περισσότερο.
Είναι η ώρα μιας νέας θεμελίωσης.
Είναι η στιγμή, μια στιγμή με διάρκεια και ορίζοντα, της αναζήτησης μιας νέας ταυτότητας.
Για αυτό νομίζω είμαστε εδώ, σε αυτό πρέπει να στοχεύει η συλλογική μας προσπάθεια τον αμέσως επόμενο καιρό.
Αγαπητοί σύντροφοι,
Το πολύ χαμηλό ποσοστό που πήραμε στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, το 4,68% δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα της Κυριακής της συγκεκριμένης αναμέτρησης ούτε αποτέλεσμα των τελευταίων ετών αλλά, το ζύγισμα μιας διαδρομής.
Έτσι μας έκριναν, έτσι μας ζύγισαν.
Αλήθεια όμως, σύντροφοι, την ανάγνωση του αποτελέσματος ποιος θα την κάνει και ποιους θα αφορά;
Εγώ λοιπόν λέω, ότι για το τι είδους βίωμα ήταν αυτό, δικαιούται πρώτα και κύρια να μιλήσει αυτό το ποσοστό του 4,68%.
Αυτοί που μέχρι σήμερα την στήριξαν.
Αυτοί, που μας έδωσαν την δύναμη, την νομιμοποίηση να συζητάμε σήμερα.
Και αυτό οφείλουμε να το τιμήσουμε.
Σε αυτό θα χτίσουμε.
Πολλαπλασιαστικά, αθροιστικά, προσθετικά.
Για την πορεία της παράταξης και της χώρας.
Αυτή την ώρα, η ανάγκη ενός νέου πολιτικού περιεχομένου και μιας νέας ταυτότητας, με καθαρό πολιτικό προσανατολισμό μας υποχρεώνει να μην μείνουμε μόνο στη συζήτηση για το παρελθόν αλλά να την προσπεράσουμε δημιουργικά.
Φίλες και Φίλοι,
Τα τελευταία χρόνια δεν καταφέραμε όλα όσα είχαμε στοχεύσει.
Δώσαμε όμως με αυταπάρνηση, γενναιότητα και γενναιοδωρία ένα δύσκολο αγώνα.
Και αυτό δεν το χαρίζουμε σε κανέναν.
Αυτό, που βιώσαμε ήταν πρωτόγνωρο.
Ο λαϊκισμός πέρασε στο επίπεδο του διχασμού.
Στο δίπολο άσπρο – μαύρο.
Είχαμε μάγους και από δεξιά και από αριστερά να μας κουνάνε αλαζονικά μαγικά ραβδιά.
Καμία απόφαση δεν ήταν εύκολη.
Καμία υλοποίηση απόφασης δεν ήταν εύκολη.
Ούτε εκείνες, που έρχονταν να διορθώσουν τα κακώς κείμενα του παρελθόντος.
Που στόχευαν στην δημιουργία κοινωνικού μερίσματος.
Ούτε οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.
Μέσα σε αυτή την συνθήκη κρατήσαμε την ευθύνη ψηλά απέναντι στον λαϊκισμό. Στον λαϊκισμό όχι των πολιτών αλλά των λοιπών πολιτικών δυνάμεων.
Που κρατούσαν επτασφράγιστο μυστικό την συνταγή της επιτυχίας για αργότερα και τώρα μούχλιασε μάλλον και δεν μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν.
Εμείς δεν τροφοδοτούμαστε από τον ρεβανσισμό.
Δεν μας αρκεί να περιμένουμε τον άλλο στην γωνία για να δικαιωθούμε.
Γιατί για εμάς η δικαίωση περνάει από την συνέχεια και την υπέρβαση.
Φίλες και φίλοι,
Μια νέα κυβέρνηση έχει την ευθύνη της χώρας.
Πέρα από τη ρητορική και τις διακηρύξεις για τη νέα κυβέρνηση, μιλάνε οι μέχρι σήμερα αποφάσεις της.
Η επιλογή του Προκόπη Παυλόπουλου, ως νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, έχει μέσα της ένα συμβιβασμό.
Έχει μέσα της έναν εναγκαλισμό με πρόσωπα, πρακτικές και παραστάσεις του παρελθόντος που οδήγησαν τη χώρα στο μνημόνιο.
Είναι γεγονός ότι: Οι αποφάσεις της κυβέρνησης, αυτό που ονόμασαν «διαπραγμάτευση» και το αποτέλεσμά της, με βάση την τελευταία απόφαση του Eurogroup, είναι μια καθυστερημένη προσαρμογή στις συνθήκες της πραγματικότητας.
Είναι στην ουσία η αποδοχή των δικών μας δύσκολων επιλογών.
Όποιες λέξεις και αν χρησιμοποιηθούν, όποια τεχνάσματα, προσωρινής πάντα αξίας και αν υιοθετηθούν, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα τρίτο μνημόνιο.
Με σημαντικές υποχωρήσεις από τις κόκκινες γραμμές της προηγούμενης κυβέρνησης, που είχε πρωτίστως θέσει το ΠΑΣΟΚ.
Κανείς δεν μπορεί να γλιτώσει από τις ανάγκες του συγκεκριμένου.
Φίλες και φίλοι,
Η νέα κυβέρνηση, έχει μπροστά της χρόνο, συνθήκες αποδοχής και προϋποθέσεις διάρκειας. Όπως και αν εξελιχθούν τα πράγματα, για μας, όπως σε κάθε κρίσιμη στιγμή, ένα είναι το ερώτημα:
Τι να κάνουμε;
Δεν υπάρχει η πολυτέλεια του παθητικού θεατή, που περιμένει να δρέψει τις δάφνες της δικαίωσης από τα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ.
Όσο η Νέα Δημοκρατία θα περιορίζεται στο ρόλο που είχε επιφυλάξει για τον εαυτό της και μέχρι το 2012, δικό μας χρέος είναι να χτίζουμε, πρόταση-πρόταση, βήμα-βήμα, το σχέδιο μας για τη χώρα.
Πρέπει να τοποθετηθούμε με πολιτική δημιουργικότητα και καινοτομία απέναντι στις νέες συνθήκες;
Να δούμε τι αντιπροσωπεύουμε σήμερα.
Να μιλήσουμε με οδυνηρή ειλικρίνεια στον εαυτό μας.
Με ποιον τρόπο και ποιο περιεχόμενο θα προχωρήσουμε.
Προσπερνώντας κάθε τι που τροφοδοτεί την πολιτική στασιμότητα, την εγκατάσταση στο παρελθόν και την εσωστρέφεια.
Φίλες και φίλοι,
Παλαιά προβλήματα τίθενται σήμερα με νέο τρόπο.
Παλαιά προβλήματα ζητούν, απαιτούν νέες λύσεις.
Ή απαντάμε σε αυτά ή χανόμαστε.
Ή ερχόμαστε στην κοινωνία με νέο τρόπο και νέο πνεύμα ή δεν έχουμε λόγο ύπαρξης.
Κανείς δεν μας οφείλει τίποτα, εμείς οφείλουμε πολλά στον πολιτικό χώρο που εκφράσαμε και για την αναζωογόνηση και αναγέννηση του οποίου, οφείλουμε καινοτόμα να εργαστούμε.
Αυτά που λέω, μην τα ακούτε σύντροφοι σαν θεωρητικά.
Ακόμη και στα δικά μου αυτιά, θα σας έλεγα, ότι μπορεί έτσι να φαντάζουν.
Δεν είναι όμως.
Γιατί συνδέονται με το συγκεκριμένο και υπάρχουν μέσα από το συγκεκριμένο.
Ας ξεκινήσουμε από το κράτος.
Γνωρίσαμε την παθολογία του κράτους. Υποσχεθήκαμε πολλές μικρό και ευέλικτο κράτος με επιτελικό χαρακτήρα. Ωραίες λέξεις, ωραία περιγραφή, αποτύχαμε όμως στο μέτωπο αυτό. Οφείλουμε να επανέλθουμε και διαρκώς να επανερχόμαστε στο ρόλο του κράτους.
Την ώρα που η σημερινή κυβέρνηση θα εναγκαλίζεται το κράτος, εμείς οφείλουμε να δείξουμε μια διαφορετική αντίληψη.
Το δρόμο για ένα άλλο κράτος.
Δεν μπορεί να είναι το κράτος, κύριος συντελεστής παραγωγής.
Πέρα από την εγγύηση των βασικών λειτουργιών, το κράτος, οφείλει να αυτοπεριορίζεται στη διεκπεραίωση απομακρυνόμενο από τη λογική και τη φιλοσοφία των εμποδίων και των απαγορεύσεων. Ένα κράτος που ελέγχει και ρυθμίζει μέσα από ενιαίους κανόνες και διαφάνεια τις λειτουργίες του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Το κράτος αυτό, οφείλει μέσα από διαδικασίες διαρκούς αξιολόγησης, εγγυώμενο την αξιοκρατία και την διαφάνεια να βελτιώνει τις λειτουργίες που εξυπηρετούν τους πολίτες.
Είναι η ώρα στο συνέδριο μας να συζητήσουμε κρίσιμα ζητήματα όπως η άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων.
Να χτίσουμε ένα κράτος δικαίου με σαφείς λειτουργίες.
Ένα Κράτος, στο οποίο η Παιδεία θα γράφεται με Π κεφαλαίο.
Και θα αποτελεί υπόθεση όλων.
Θα αναδεικνύει την αριστεία, τα ταλέντα, τις δυνατότητες, το χάρισμα που καθένας διαθέτει.
Για μια κοινωνία πραγματικά προοδευτική, που θα διεκδικεί και θα κατακτά την ισότητα μέσα από τον πλούτο της παιδείας της.
Ένα κράτος, που θα δίνει ίσες ευκαιρίες.
Που όλα τα παιδιά θα έχουν δικαίωμα, δυνατότητα, ευκαιρία στην ίδια παιδεία.
Ένα κράτος που θα δίνει την επιλογή στους νέους να σπουδάσουν στη χώρα του και σε μη κρατικά πανεπιστήμια.
Δεύτερο: Η απασχόληση.
Η απασχόληση δεν φτιάχνεται ούτε με διακηρύξεις, ούτε με διατάγματα, ούτε καν με προγράμματα.
Η απασχόληση προϋποθέτει να σταθεί στα πόδια της η οικονομία, που η σημερινή κυβέρνηση διαρκώς την τραυματίζει, προϋποθέτει επενδύσεις και οι επενδύσεις προϋποθέτουν αποτελεσματικό κράτος και νέα εμπιστοσύνη.
Θα χανόμαστε στα όρη και στα βουνά, όσο αυτό δεν θέλουμε να το καταλάβουμε.
Η απασχόληση προϋποθέτει καινοτομία.
Με τα παραπάνω είναι δεμένο το ασφαλιστικό σύστημα.
Το ασφαλιστικό σύστημα συνδέεται με τον πυρήνα της αναζήτησης ασφάλειας από τον καθημερινό, σημερινό άνθρωπο.
Στο μέτωπο αυτό, έγιναν μεγάλα λάθη που προκάλεσαν μεγάλο κακό.
Οι επιπτώσεις της αρνητικής αντιμετώπισης της πρότασης Γιαννίτση είναι ήδη μπροστά μας.
Υπάρχουν δύο άμεσα θέματα, για τα οποία πρέπει να αναζητήσουμε τρόπους.
Το συνταξιοδοτικό και η υποχρέωση να επιτρέψουμε στους ελεύθερους επαγγελματίες να μπορούν να μπουν στην αγορά εργασίας.
Γιατί το ύψος των ασφαλιστικών εισφορών, είναι αποτρεπτικό για ένα νέο επαγγελματία.
Από αυτό δεν μπορούμε να απέχουμε.
Μαζί με τα παραπάνω, συνδεδεμένο είναι το κοινωνικό κράτος.
Αυτό που ονομάζουμε κοινωνικό κράτος, η εγγύηση δηλαδή ότι κανένα μέλος της κοινωνίας δεν θα βρεθεί έξω από ένα δίχτυ ικανοποιητικού minimum προστασίας, αυτό το μεγάλο κεκτημένο της μεταπολεμικής περιόδου είναι αναπόσπαστο κομμάτι μιας σύγχρονης προοδευτικής αντίληψης για την κοινωνία και την προστασία της.
Κάθε άξονας δράσης μας, όπως ανέφερα ενδεικτικά τους παραπάνω, δεν μπορεί παρά να εγγράφεται στο μεγάλο ορίζοντα της συνολικής ανάγκης ανασυγκρότησης της χώρας σε όλα τα μέτωπα, και να συζητηθεί από όλους μας.
ΠΑΣΟΚ – ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Βλέποντας σήμερα το μέλλον, τίθενται και άλλα ζητήματα ενώπιον μας.
Με ειλικρίνεια, εντιμότητα και ευθύνη πρέπει να αναζητήσουμε την απάντηση χωρίς φαντάσματα του παρελθόντος.
Τι κόμμα θέλουμε;
Τι κόμμα προτείνουμε;
Σε τι είδους πολιτικό οργανισμό καλούμε τους πολίτες να συμμετάσχουν στο νέο κύκλο;
Φίλες και φίλοι,
Το ζήτημα της ανασυγκρότησής μας είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για τον πολιτικό μας χώρο.
Ή σχεδιάζουμε με αρχιτεκτονική έμπνευση το νέο ή ασφυκτιούμε στο παλαιό και κλειστό οικοδόμημα.
Δεν μας αρκεί να ανοίξουμε τα παράθυρα.
Μας χρειάζεται ένα νέο θεμέλιο άρα ένα νέο πολιτικό οικοδόμημα.
Μας χρειάζεται ένα κόμμα δημιουργικό και καινοτόμο.
Ας εργαστούμε λοιπόν για το νέο πολιτικό σχέδιο και τη νέα θεμελίωση.
