Η Ελλάδα διανύει την κρισιμότερη περίοδο στην ιστορία της. Στο χειρότερο σημείο μίας τεράστιας κρίσης που ξεκίνησε από την οικονομία, αλλά έπληξε βαθιά την κοινωνία, την πολιτική, τους θεσμούς, τα ήθη της χώρας συνολικά, Κυβέρνηση και Αξιωματική Αντιπολίτευση παραπαίουν ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν, αναπολώντας τα «περασμένα μεγαλεία» και αδυνατώντας να καταθέσουν ουσιαστική πρόταση για το μέλλον. Η συμπλήρωση δύο χρόνων λόγων και πράξεων από τις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου 2015 και η υπερδιετής πολιτική διαχείριση της εξουσίας από τους ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, δεν αποτελεί αφορμή γιορτής αλλά επί της ουσίας και εκ του αποτελέσματος , συνιστά «μνημόσυνο για τον ημιτελή πολιτικό θάνατό τους» ο οποίος όμως απειλεί να συμπαρασύρει κοινωνία και χώρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χαθεί στο λαβύρινθο μνημονίων και εμμονών. Διαπραγματεύεται τα αδιέξοδα του με τους δανειστές, αποδομεί την οικονομία και την κοινωνία, συναλλάσσεται με παλιά και νέα διαπλοκή, θέλει να ελέγξει το κράτος,να καταστρατηγεί θεσμούς. Οικοδομεί συνειδητά μια φτωχοποιημένη κοινωνία.
Δεν είναι διατεθειμένος να αποστερηθεί την εξουσία. Ακυρώθηκε πολιτικά από κάθε άποψη. Κατόρθωσε να μεταμορφωθεί στο αντίθετο αυτών που επαγγελόταν, να μετατρέψει σε φάρσα όλα τα πολιτικά αιτήματα που ήθελε να εκφράσει. Απομένει μονάχα ένα κίνητρο, η υποκειμενική ματαιοδοξία, η επιδίωξη να κερδίσει την επιτυχία της στιγμής, την εντύπωση της ημέρας.
Χώρα και κοινωνία «συρρικνώνονται» καθημερινά στον «ελάχιστο εαυτό» τους. Ελάχιστη οικονομική παραγωγή, ελάχιστο κοινωνικό εισόδημα, ελάχιστη πολιτική αντίληψη, ελάχιστη δημοκρατική και θεσμική λειτουργία, ελάχιστη διεθνή υπόσταση. Η ελληνική κοινωνία απελπισμένη προσφεύγει σε συγκυριακούς ή διαχρονικούς συγκαλυμμένους πολιτικούς τσαρλατάνους.
Όμως δεν αρκεί να καταγράφουμε αδιέξοδα. Όλοι έχουμε ευθύνη για την αποτυχία. Και όλοι θα έχουμε συμμετοχή στην επιτυχία, εφόσον η προσπάθεια είναι κοινή και καθολική. Αυτή την αναγκαιότητα αισιόδοξης εθνικής και κοινωνικής προοπτικής συμπυκνώνει η τελευταία προσπάθεια ενοποίησης της Κεντροαριστεράς, για να αλλάξει τους υφιστάμενους πολιτικούς συσχετισμούς. Ανοίγει το δρόμο για να προωθηθεί εκ νέου η μεγάλη πολιτική και κοινωνική σύνθεση που θα επιχειρήσει να υπερβεί τις δύο όψεις της συντήρησης, όπως εκφράζονται από τη γνήσια συντηρητική ΝΔ και τους εθνικολαϊκιστές ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Με πρώτο βήμα την ανοιχτή εκλογή ηγεσίας, με διαδικασία αξιόπιστη και διαφανή, θα ανοίξουμε ξανά ασφαλή ευρωπαϊκό δρόμο οικονομικής ανάπτυξης, δημοκρατικής προόδου, κοινωνικής συνοχής και ανανέωσης. Εδώ θα κριθεί η πολιτική και κοινωνική ικανότητά μας.
** Ο τίτλος είναι από το βιβλίο του αείμνηστου Βασίλη Ραφαηλίδη «ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΗΜΙΤΕΛΗ ΘΑΝΑΤΟ» Η ζωή ενός ταλαίπωρου Έλληνα, εκδόσεις του ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ.
