Η ιστορία της Σάτιρας είναι καθρέφτης της ιστορίας της Δημοκρατίας, αλλά κυρίως του κοινωνικού φιλελευθερισμού στην πατρίδα μας. Από τον Αριστοφάνη μέχρι τον Αρκά μεσολάβησαν χιλιετίες σατιρικών συγγραφέων, ποιητών, κωμικών, σκιτσογράφων, ανώνυμων και επώνυμων, που έβαλαν τη σφραγίδα τους στον πολιτισμό, στην ιστορία, και πάνω απ’όλα στο δημοκρατικό ήθος του λαού μας. Η σάτιρα άνθισε και σε ανελεύθερα καθεστώτα – ίσως περισσότερο σε αυτά. Γιατί τότε την είχε περισσότερη ανάγκη ο πολίτης και η Δημοκρατία. Για να ελευθερωθούν ξανά.
Στην εποχή που όλα γίνονται Πρώτη Φορά, οι φονταμενταλιστές μίας «νέας» «Αριστεράς» που εφόρμησαν για να σαρώσουν τα πάντα, απαίτησαν από τη Σάτιρα να σιγήσει. Σαν «μπράβοι» ενός νέο-φασιστικού γκρουπούσκουλου, ή σαν νεόκοποι ιεροεξεταστές θέλησαν να στήσουν την πυρά στην Πλατεία για να κάψουν τις μάγισσες που συνωμοτούν εναντίον της Εξουσίας, και τα συγγράμματά τους.
Όπως κάνουν τα τελευταία πέντε χρόνια, ξεκίνησαν από εδώ, από τα social media. Εκφοβίζοντας, απειλώντας, σπιλώνοντας, απαξιώνοντας. Ο Αρκάς ήταν ο πιο πρόσφατος μόνο από τους στόχους τους. Είχαν προηγηθεί και άλλοι πολλοί: αρθρογράφοι, σκιτσογράφοι, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, πολίτες που εξέφραζαν ελεύθερα τη σκέψη τους.
Φαντάζομαι πως ετοιμάζονταν, μετά το facebook, να στήσουν τη φωτιά και στην Πλατεία Συντάγματος, όπως έκαναν τόσα χρόνια. Αλλά οι πολίτες, την περασμένη Δευτέρα, τους χάλασαν τα σχέδια. Η Πλατεία επέστρεψε στη Δημοκρατία. Στους πολίτες. Στο Σύνταγμα και στη συντεταγμένη Πολιτεία. Που κατοχυρώνει την ελευθερία της έκφρασης ως θεμελιώδες δικαίωμα. Και αποδίδει την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας μόνο σε όποιον στρέφεται εναντίον της Δημοκρατίας και της Πατρίδας.
Γιατί σε αυτό τον τόπο, Δημοκρατία και Πατρίδα είναι ένα. Τέρμα λοιπόν τα αστεία με τους νεοφασίστες. Αν δεν αντέχουν τη Δημοκρατία, να ξανακλειστούν πίσω στο καβούκι τους.
Από τον «Αρκά», θέλουμε να επιστρέψει. Αρκάδες κι εμείς, θα τον ψάχνουμε και θα τον «ενοχλούμε» στη σελίδα του, μέχρι να τον ξαναδιαβάσουμε.